De volgende gebeurtenis speelde zich af op een vrijdagavond,
eind 1968, terugkerend van een transport naar Seedorf , beladen met 10 ton
groene erwten in noodrantsoendozen……
Direct na het verlaten van de Autobahn hadden Jantje van
Helvoirt en ik een bakkie gedaan in een wegrestaurantje. Jan pakte het stuur
over en we reden in de vallende duisternis richting Nederland. Hazelünne werd
gepasseerd, evenals Lingen. In die tijd reed je nog dwars door de steden en
dorpen. We ouwehoerden wat en Jan had er
de gang in…… Totdat ineens de oplegger rare dingen ging doen…. De hele boel
schaarde en de oplegger kwam links naast de trekker…..
Met een klap boorde de combinatie zich in de linkerberm. En
passant een boom meenemend. De trekker stond haaks op de oplegger en de
lampen schenen richting maan. Verbijsterd keken we elkaar aan. Nog niet
beseffend dat we verschrikkelijk veel geluk hadden gehad.
Op vrijdagavond was het op die weg nogal druk. Al het
vrachtverkeer vanuit Nederland richting Denemarken en Zweden zat er op. De trekker stond halverwege op de weg, dus
binnen no time was er geen doorkomen meer aan.
Een eindje verderop was een cafeetje waar de politie werd gebeld. Die was er dan ook binnen 10
minuten. Niet direct om het verkeer te begeleiden,
maar om een bekeuring uit te delen. Daar zijn Jan en ik maar niet op in
gegaan. We lieten de politie verder hun
werk doen en ik ben in het cafeetje gaan bellen naar Nederland. De Sgt vd Week in Keizersveer verwees ons
naar de takeldienst in Nunspeet. Die gebeld en te horen gekregen dat we maandag
de eerste waren…… Daar schoten we dus ook niets mee op.
Inmiddels was het een chaos op straat. Een file van Nordhorn
tot aan het ongeval en aan de andere kant vanaf Lingen ook een flinke
opstopping. Goede raad is duur…..De
combinatie lag nog altijd in de berm en we moesten wat….
Een bereidwillige Zweed
maakte een touw vast aan de bumper van zijn oplegger en de voorkant van
onze trekker, maar dat gaf geen soelaas….De bumper begaf het en de combinatie
bleef vast…..
Dan gaat bij mij een lichtje branden….. In Lingen was
toentertijd een grote kazerne. Als je door dat stadje reed, zag je de
aanwijzingsborden. Ik besloot te gaan liften om te kijken of er in die kazerne
wellicht een takeldoos beschikbaar was.
Eenmaal aangekomen bij de wacht, verwees die mij door naar een
compagniesgebouw waar in de kelder een feestje aan de gang was. De parate Duits
hap……
Al snel had ik contact met een Luitenant die, nadat ik het
eea had uitgelegd, een aantal soldaten bijeentrommelde. Binnen 15 minuten stond
er een Faun takeldoos te draaien voor de deur en ik , tezamen met de luitenant,
in een open VW 181 (opvolger van de Munga ) op weg naar het ongeval.
Faun BKF 30.40 bergingsvoertuig BundesWehr.
Daar aangekomen werd de Faun in stelling gebracht. Dwars
over de weg en met een stel kabels tussen beide voertuigen werd de eerste
poging ondernomen….Om een lang verhaal kort te maken. Na ettelijke pogingen,
kreeg ook de bergingsFaun geen vat op ons spul , vastgezogen in de modder…..
De Luitenant zag het allemaal aan en brak de poging af. Hij
overlegde even met een aantal soldaten en kwam naar ons toe om te zeggen
dat de Faun naar de kazerne terug ging
en er een andere oplossing gezocht ging worden……..
Heel eerlijk gezegd, Jan en ik zagen het op dat moment niet
meer zo zitten. We zaten in de trekker. Buiten kwam het met bakken uit de
hemel. De zwaailichten van de politie gaven alles een sinistere gloed en onze
Duitse vrienden waren ook verdwenen.
Plotseling, na een half uurtje, ineens een hoop herrie
buiten. Daar was de Luitenant weer en met hem
stond daar ook een echte Leopard Bergingstank. Die ging er al gauw dwars voor en met
standgas trok onze redder ons uit de prut. Vanzelfsprekend wilden we de
Luitenant en z’n mannen bedanken, maar daar moest hij niets van hebben. NATO
kamaradschaft, meine Hern. En weg waren ze weer want ze hadden een feestje…..
Nog trillend stonden Jan en ik daar. De combinatie weer op
de wielen, links helemaal onder de modder, hier en daar een flinke deuk , maar
rijden konden we. Voor de plaatselijke bevolking lagen er flink wat dozen erwten in de berm. We lieten de Politie
sprakeloos achter ons en kwamen uiteindelijk in de vroege ochtenduren in
Keizersveer aan.
Daar was op maandag de debrieving van het ongeval. Ons
verhaal werd welwillend aangehoord door Lucas en Schilders. Second N vd
D gaf later in de bar alleen een snauw….. dat wisten we dan ook weer, verschil
moest er zijn en gingen over op de orde van de dag……
Leopard 2 Bergingstank
